JESTEŚ PRZEKONANY, ŻE MUSISZ SPRAWĘ ZAŁATWIĆ W SĄDZIE. TO NIE ZAWSZE JEST PRAWDA. WIELE SPRAW ZAŁATWISZ ZNACZNIE SZYBCIEJ U NOTARIUSZA.
SPRAWY SPADKOWE
1. Poświadczenie dziedziczenia
Po śmierci każdej osoby jej spadkobiercy muszą uzyskać urzędowe potwierdzenie swoich praw do spadku. Inaczej mówiąc, właściwy organ musi stwierdzić, kto i w jakiej części dziedziczy po zmarłym. Dotyczy to zarówno dziedziczenia ustawowego, jak i dziedziczenia na podstawie testamentu. Przez wiele lat postępowanie tego typu musiało toczyć się w sądzie i kończyło się wydaniem postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku. Od roku 2009 polscy notariusze sporządzają akty poświadczenia dziedziczenia, które mają moc prawną prawomocnych postanowień o stwierdzeniu nabycia spadku. W związku z tym, w wypadku braku sporu pomiędzy spadkobiercami, stwierdzenie praw do spadku nie musi odbywać się w sądzie. Można je przeprowadzić przed notariuszem. Procedura trwa znacznie krócej niż postępowanie sądowe. Terminy takich czynności notarialnych wyznaczane są na bieżąco. W rezultacie wszystkie sprawy związane z potwierdzeniem praw do spadku można załatwić niemal „od ręki”, bez konieczności składania pisemnego wniosku o rozpoznanie sprawy przed sądem i wielomiesięcznego czekania na wyznaczenie terminu rozprawy.
2. Dział spadku
Współwłasność powstaje, gdy np. kilka osób kupi jakąś rzecz w częściach ułamkowych, ale także wówczas, gdy kilka osób odziedziczy konkretną rzecz w częściach ułamkowych. Wtedy konieczne jest dokonanie działu spadku. Ogromną zaletą dokonania działu spadku przed notariuszem jest oszczędność czasu oraz kompleksowość czynności dokonywanych przez notariusza: notariusz poinformuje strony o wszystkich możliwych rozwiązaniach prawnych, a w sytuacji gdy w skład spadku wchodzą nieruchomości, złoży drogą elektroniczną tego samego dnia wniosek o odpowiedni wpis w księdze wieczystej oraz pobierze opłatę sądową za wpis do księgi wieczystej i sam odprowadzi ją do sądu. Nieodpłatny dział spadku (tzn. bez żadnych spłat lub dopłat) nie podlega żadnemu podatkowi, zaś w przypadku gdy w grę wchodzą spłaty, notariusz pobierze podatek od czynności cywilnoprawnych w odpowiedniej wysokości i odprowadzi go do właściwego urzędu skarbowego. Dział spadku u notariusza to nie tylko szybsze załatwienie sprawy, ale także uniknięcie konieczności samodzielnego złożenia wniosku do księgi wieczystej, uiszczenia opłaty sądowej, podatku i wypełnienia deklaracji podatkowej. Trzeba jednak pamiętać, że warunkiem umożliwiającym dokonanie takiej czynności w trybie umownym jest zgoda wszystkich zainteresowanych.
3. Odrzucenie spadku – uniknięcie niechcianych długów
Spadek to najczęściej majątek, który chcemy nabyć i nie mamy z tym nabyciem żadnych obaw. Niekiedy jednak wiemy lub podejrzewamy, że spadkodawca pozostawił długi, których odziedziczenie może nam sprawić niemały kłopot. W takiej sytuacji polskie prawo przewiduje możliwość odrzucenia spadku. Skutek będzie jednak taki, że nie będziemy nic dziedziczyli i będziemy traktowani tak jakbyśmy nie dożyli otwarcia spadku. Ma to swoje konsekwencje, gdyż odrzucony przez nas a obciążony długami spadek może przypaść naszym zstępnym (tzn. dzieciom i wnukom). Trzeba zatem zachować zdrowy rozsądek i przed dokonaniem odrzucenia spadku omówić wszystko z notariuszem.
Innym sposobem ograniczenia odpowiedzialności za długi jest przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza. Pamiętać jednak należy, że na złożenie takiego oświadczenia mamy określony czas i jest to 6 miesięcy, licząc od momentu, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swojego powołania. Najczęściej jest to dzień otwarcia spadku, czyli dzień śmierci spadkodawcy. Warto zatem przed upływem tego terminu porozmawiać z notariuszem, aby uniknąć przykrych niespodzianek.
4. Zrzeczenie się dziedziczenia lub zrzeczenie się zachowku
Niewiele osób wie, że jeszcze za życia spadkodawcy jego przyszły spadkobierca ustawowy może się zrzec całkowicie dziedziczenia po spadkodawcy. Wymaga to jednak obecności zarówno spadkodawcy, jak i spadkobiercy u notariusza i zawarcia przez nich, w formie aktu notarialnego, umowy o zrzeczeniu się dziedziczenia. Bardzo często pozwala to rozwiązać wiele trudnych sytuacji rodzinnych. W drodze podobnej umowy osoba uprawniona do zachowku może się zrzec swojego uprawnienia, ale to również wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego.
SPRAWY RODZINNE
1. Małżeńskie umowy majątkowe
Coraz większą popularność zyskują w Polsce umowy, w których małżonkowie postanawiają, że w ich małżeństwie obowiązywać będzie ustrój rozdzielności majątkowej. Wymaga to zawarcia, w formie aktu notarialnego, małżeńskiej umowy majątkowej. Ustanowienie rozdzielności majątkowej oznacza, że od tego momentu w małżeństwie przestaje istnieć wspólność ustawowa. Taką umowę można też zawrzeć przed zawarciem małżeństwa i wówczas w małżeństwie w ogóle nie powstanie wspólność ustawowa. Jest to bardzo często praktykowane w sytuacji, gdy jeden lub oboje małżonkowie prowadzą działalność gospodarczą, co wymaga daleko większej swobody w samodzielnym podejmowaniu decyzji majątkowych. Bardzo często rozdzielność majątkowa wybierana jest przez osoby zawierające powtórne związki małżeńskie.
Warto też wiedzieć, że od 2004 roku w Polsce istnieje drugi typ rozdzielności majątkowej, tzn. rozdzielność z wyrównaniem dorobków. Powinna ona być brana pod uwagę przez małżeństwa, w których tylko jeden z małżonków pracuje zawodowo, a drugi poświęca się np. prowadzeniu domu i wychowywaniu dzieci. Taka umowa zabezpiecza małżonka słabszego ekonomicznie, np. na wypadek rozwodu.
2. Umowy o podział majątku wspólnego
Po rozwodzie lub po ustanowieniu w małżeństwie rozdzielności majątkowej dotychczasowy majątek wspólny objęty zostaje współwłasnością ułamkową małżonków (lub byłych małżonków). Likwidacja tego stanu rzeczy może nastąpić poprzez umowę o podział majątku wspólnego.
Podział majątku wspólnego w drodze umowy oszczędza długotrwałego i niekiedy bardzo trudnego dla małżonków lub byłych małżonków postępowania przed sądem. Zaletą umów zawieranych przed notariuszem jest niewątpliwie to, że gdy w ich wyniku dochodzi do zmiany właściciela nieruchomości, notariusz składa wniosek w sądzie wieczystoksięgowym o dokonanie odpowiednich wpisów w księgach wieczystych.
3. Umowa o alimenty
Kodeks rodziny i opiekuńczy określa sytuacje, w których może wystąpić obowiązek alimentacyjny, czyli obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby, także środków wychowania. Najczęściej taki obowiązek obciąża rodziców względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Problem ten występuje zwłaszcza w przypadku rozwodu rodziców i konieczności zapewnienia środków utrzymania dla małoletnich dzieci byłych małżonków. Najczęściej o wysokości alimentów rozstrzyga sąd, ale nie ma przeszkód, aby rodzice dziecka uzgodnili wysokość świadczeń w drodze umowy zawartej w formie aktu notarialnego. Umowa może być zawarta zarówno na czas nieokreślony, jak i określony i zawsze może ulec zmianie, jeżeli zmienią się usprawiedliwione potrzeby uprawnionego do świadczeń dziecka, jak również zarobkowe i majątkowe możliwości osoby zobowiązanej do płacenia alimentów. W umowie notarialnej zobowiązany może poddać się egzekucji co do obowiązku określonych płatności w przewidzianych w umowie terminach. Taka umowa bardzo często może oszczędzić stresującego i przykrego dla stron postępowania przez sądem. Warto o tym porozmawiać z notariuszem.
WAŻNE DLA PRZEDSIĘBIORCÓW… ALE TAKŻE DLA INNYCH OSÓB
1. Zabezpieczenie roszczeń – poddanie się egzekucji na podstawie art. 777 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego
Umowa pożyczki co do zasady nie wymaga formy aktu notarialnego. Warto jednak rozważyć wykorzystanie tej formy dla lepszego zabezpieczenia interesów stron umowy. Umowa zawarta w formie aktu notarialnego z całą pewnością precyzyjnie określi zobowiązania stron w zakresie warunków udzielanej pożyczki i jej spłaty. Umowa może zawierać także dodatkowe oświadczenie pożyczkobiorcy, że co do obowiązku zwrotu konkretnej kwoty w określonym terminie poddaje się egzekucji na podstawie art. 777 § 1 pkt 4 kpc. Tego rodzaju oświadczenie – w wypadku, gdy pożyczka nie została zwrócona w terminie – pozwala na uniknięcie długotrwałego postępowania sądowego.
Aktowi notarialnemu zawierającemu wskazane wyżej oświadczenie o poddaniu się egzekucji, sąd nadaje tylko klauzulę wykonalności i wtedy ten akt może być podstawą prowadzenia postępowania egzekucyjnego przez komornika. Takie rozwiązanie to nie tylko krótszy termin odzyskania pieniędzy, ale też znacząca oszczędność kosztów dochodzenia roszczenia.
Podobne rozwiązanie można zastosować np. przy płatności uzgodnionych spłat przy dziale spadku czy zniesieniu współwłasności. Również w przypadku odroczenia płatności całości lub części ceny sprzedaży poddanie się egzekucji przez kupującego co do obowiązku zapłaty określonej kwoty pieniędzy zabezpiecza roszczenia sprzedającego o zapłatę należnej mu kwoty z tytuły ceny sprzedaży.
2. Ugody w formie aktu notarialnego kończące spory z możliwością egzekucji ustaleń takiej umowy na drodze komorniczej
Często strony pozostają ze sobą w długotrwałym sporze, np. o zapłatę określonej kwoty pieniędzy. Spór zawsze niesie ze sobą konieczność ponoszenia znacznych kosztów i często zakłóca prawidłowe funkcjonowanie przedsiębiorstwa oraz burzy spokój także w życiu rodzinnym. Wielokrotnie strony chcą zawrzeć porozumienie kończące spór, ale jednocześnie mieć gwarancję, że obydwie strony wywiążą się ze wzajemnych zobowiązań zawartych w ugodzie.
Godne rozważenia jest zawarcie ugody w formie aktu notarialnego. Po pierwsze, tego typu ugoda będzie miała charakter dokumentu urzędowego. Po drugie, zawarcie przed notariuszem ugody nie zabiera wiele czasu i pozwala uniknąć wielu kosztów związanych z długotrwałym sporem. Po trzecie wreszcie, tak jak przy umowie pożyczki, tego typu ugoda notarialna może zawierać oświadczenia stron o poddaniu się egzekucji na podstawie art. 777 § 1 pkt 4 kpc co do obowiązku zapłaty konkretnej kwoty pieniędzy lub wydania konkretnej rzeczy w określonym terminie.
3. Zarząd sukcesyjny
Nową instytucją w systemie polskiego prawa jest możliwość ustanowienia zarządu sukcesyjnego na podstawie przepisów ustawy z dnia 5 lipca 2018 roku o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej. Ustawa ta reguluje zasady tymczasowego zarządzania przedsiębiorstwem po śmierci przedsiębiorcy, który wykonywał działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG (Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej), oraz umożliwia kontynuowanie działalności gospodarczej wykonywanej z wykorzystaniem tego przedsiębiorstwa. Powołanie zarządcy sukcesyjnego może nastąpić jeszcze za życia przedsiębiorcy i wtedy nie wymaga udziału notariusza, ale może też nastąpić po śmierci przedsiębiorcy i w takim przypadku konieczne jest dokonanie czynności w formie aktu notarialnego. W każdej sytuacji warto porozmawiać o tym z notariuszem, gdyż bardzo często powołanie zarządcy sukcesyjnego zapewnia ciągłość funkcjonowania przedsiębiorstwa i może uchronić je przed bankructwem lub co najmniej znacznymi stratami.
Warto wiedzieć więcej
Przede wszystkim musisz pamiętać, że każde przeniesienie własności nieruchomości wymaga, pod rygorem nieważności, formy aktu notarialnego. Wszelkie umowy pisemne w tym zakresie będą nieważne. Uważaj na osoby proponujące ci przeniesienie własności nieruchomości w drodze zwykłej, pisemnej umowy. Albo nie posiadają wymaganej wiedzy, albo wprost przeciwnie – z pełną świadomością chcą cię oszukać. Umowa przenosząca własność nieruchomości musi być zawarta u notariusza. Powyższa zasada dotyczy także przeniesienia prawa użytkowania wieczystego gruntów lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.
Przedwstępna umowa sprzedaży
Co do zasady tego typu umowa nie wymaga formy aktu notarialnego. Warto jednak wiedzieć, że jeżeli przedwstępna umowa sprzedaży dotyczy nieruchomości, prawa użytkowania wieczystego gruntu czy też spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, to umowa pisemna nie wywołuje takich samych skutków, jak taka sama umowa zawarta w formie notarialnej. Umowa notarialna jest zdecydowanie bezpieczniejsza – wiąże mocniej strony umowy i tylko ona jest gwarancją, że będziemy mogli dochodzić wykonania umowy przedwstępnej na drodze sądowej.
Tylko umowa w formie notarialnej daje możliwość ujawnienia naszych roszczeń z umowy przedwstępnej w księdze wieczystej, co zdecydowanie zwiększa bezpieczeństwo całej transakcji. Przy umowach, w których często inwestujemy całe oszczędności w wymarzoną nieruchomość, warto zadbać o bezpieczeństwo i nie posługiwać się niesprawdzonymi, często błędnymi wzorami umów, np. z internetu. Notariusz nie tylko profesjonalnie sporządzi umowę przedwstępną, ale także wyjaśni wszystkie jej zapisy i skutki prawne poszczególnych postanowień umownych.
Umowa o dożywocie
Jest to szczególnego rodzaju umowa, zgodnie z którą właściciel nieruchomości przenosi własność należącej do niego nieruchomości na inną osobę, a w zamian nabywca nieruchomości zobowiązuje się zapewnić dotychczasowemu właścicielowi dożywotnie utrzymanie. Zgodnie z art. 908 Kodeksu cywilnego w braku odmiennej umowy pomiędzy stronami nowy właściciel nieruchomości powinien przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.
Powyższe sformułowania mogą nam się wydawać nieco staroświeckie, jednak należy pamiętać, że pojęcie dożywotniego utrzymania, strony takiej umowy mogą odpowiednio zdefiniować w umowie o dożywocie. Jest to bardzo wygodna umowa dla osób, które w zamian za przeniesienie własności nieruchomości oczekują przede wszystkim pomocy i pielęgnacji w chorobie a także dostarczania środków utrzymania.
Co ważne dożywocie można też zastrzec na rzecz osoby bliskiej zbywcy nieruchomości. Przepisy Kodeksu cywilnego przewidują określone skutki, jeżeli nabywca nieruchomości nie wywiązuje się ze swoich obowiązków. W takim wypadku wszystkie albo niektóre uprawnienia do świadczeń określone w umowie, sąd może zamienić na dożywotnią rentę, zaś w sytuacjach wyjątkowych może nawet rozwiązać umowę o dożywocie. Ta umowa opodatkowana jest podatkiem od czynności cywilnoprawnych wynoszącym 2% wartości nieruchomości bez względu na stopień pokrewieństwa pomiędzy zbywcą a nabywcą nieruchomości. Umowa o dożywocie jest bardzo często mylona z umową darowizny. Warto o niej poważnie pomyśleć jako o alternatywie dla darowizny i porozmawiać o tym z notariuszem.
Darowizna a testament
Każdy notariusz w Polsce niejednokrotnie słyszy pytanie: co jest lepsze – darowizna czy testament? Te czynności notarialne są trudne do porównania, gdyż każda służy innemu celowi. Darowizna to czynność dwustronna wymagająca obecności zarówno darczyńcy, jak i obdarowanego. Pamiętać należy, że dokonując darowizny np. nieruchomości przestajemy być jej właścicielami z chwilą podpisania umowy – od tego momentu właścicielem jest osoba, na rzecz której dokonaliśmy darowizny. Umowa darowizny jest bardzo popularna w kręgu najbliższej rodziny, ponieważ bez podatku pozwala na przeniesienie własności rzeczy i praw majątkowych na inną osobę. Trzeba jednak pamiętać, że powoduje jednocześnie utratę przez nas prawa własności, a zatem prawa do dysponowania majątkiem, który był przedmiotem takiej umowy. Jeżeli już zdecydujemy się na darowiznę np. mieszkania lub domu, to warto zażądać ustanowienia w takiej umowie na naszą rzecz – nieodpłatnie i do końca naszego życia – służebności mieszkania, która będzie gwarancją, że nikt nas nie pozbawi prawa zamieszkiwania w dotychczasowym miejscu.
Z kolei testament to dokument, w którym zawieramy rozrządzenie swoim majątkiem na wypadek śmierci. Jeżeli nie sporządzimy testamentu, nie dzieje się nic złego – dziedziczenie następuje wówczas na zasadach określonych w ustawie. Jeżeli natomiast chcemy zmienić te zasady, musimy sporządzić testament. Również pozbawienie kogoś prawa do zachowku, czyli tzw. wydziedziczenie czy dokonanie odpowiednich zapisów, wymaga sporządzenia testamentu. Polskie prawo przewiduje kilka form testamentów, ale najbezpieczniejszym jest testament notarialny. Po pierwsze, jest to dokument urzędowy, a po drugie, oryginał aktu notarialnego pozostaje zawsze u notariusza, co oznacza, że nawet jeżeli zgubimy otrzymany wypis lub ktoś go zniszczy, to oryginał jest bezpieczny u notariusza.
Zapis windykacyjny
W testamencie sporządzonym w formie aktu notarialnego spadkodawca może postanowić, że oznaczona osoba nabywa przedmiot zapisu z chwilą otwarcia spadku (zapis windykacyjny). Skutkiem dokonania zapisu windykacyjnego, którego przedmiotem będzie np. lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość będzie nabycie takiego lokalu przez wskazaną w testamencie osobę automatycznie, z chwilą śmierci spadkodawcy. Pamiętać jednak należy, że testamentu obejmującego zapis windykacyjny nie wolno sporządzać w formie innej niż akt notarialny.
Zapis windykacyjny to wygodna forma rozrządzenia majątkiem na wypadek śmierci, jeżeli obok spadkobiercy, który odziedziczy cały nasz majątek chcemy zabezpieczyć określoną osobę przeznaczając jej po naszej śmierci np. konkretne mieszkanie.
Umowa deweloperska
To stosunkowo nowy typ umowy regulowany przez ustawę z dnia 16 września 2011 roku o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego. Na podstawie takiej umowy deweloper zobowiązuje się, po zakończeniu przedsięwzięcia deweloperskiego, do ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia własności tego lokalu na nabywcę albo do przeniesienia na nabywcę własności nieruchomości zabudowanej domem jednorodzinnym. Na etapie budowy, tzn. do momentu uzyskania dla budynku pozwolenia na użytkowanie, każdy deweloper ma obowiązek zawierać umowy deweloperskie, a nie żadne inne. Umowa taka musi być zawarta w formie aktu notarialnego. Jej zadaniem jest zwiększenie ochrony kupującego, a zwłaszcza zabezpieczenie pieniędzy, które wpłaca on deweloperowi już na etapie budowy, a jeszcze przed przeniesieniem własności nieruchomości.
Umowy deweloperskie to niekiedy bardzo obszerne i trudne umowy wymagające dołączenia wielu dokumentów. W razie jakichkolwiek wątpliwości należy o wszystko pytać notariusza, który udzieli nam niezbędnych wyjaśnień.
Umowa zniesienia współwłasności nieruchomości
Nierzadko spotykamy się z sytuacją, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom – mówimy wówczas o współwłasności. Zdarza się też, że dotychczasowi współwłaściciele, z różnych powodów, chcą ten stan zmienić. Z żądaniem zniesienia współwłasności może wystąpić każdy ze współwłaścicieli. Polskie prawo dopuszcza dla takich postępowań tryb umowny oraz sądowy.
Współwłasność można znieść poprzez fizyczny podział rzeczy, jeżeli jest to tylko możliwe (np. podział geodezyjny jednej działki gruntu na dwie mniejsze), lub poprzez nabycie własności całej rzeczy przez jedną osobę i dokonanie przez nabywcę spłat na rzecz pozostałych współwłaścicieli (zniesienie współwłasności tytułem odpłatnym). Możliwe jest także nabycie rzeczy przez jedną osobę bez konieczności dokonywania spłat na rzecz pozostałych współwłaścicieli (zniesienie współwłasności tytułem nieodpłatnym) – jest to rozwiązanie popularne zwłaszcza w kręgu najbliższej rodziny. Możliwe jest także zniesienie współwłasności nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym poprzez ustanowienie w nim odrębnej własności dwóch lokali mieszkalnych.
Nie zawsze jest to prosta umowa, ale warto o niej porozmawiać z notariuszem, gdyż jej zawarcie bardzo często pozwala zlikwidować nieporozumienia pomiędzy współwłaścicielami nieruchomości i umożliwia im swobodne dysponowanie swoim majątkiem.
Przewłaszczenie nieruchomości na zabezpieczanie. Uważaj na lichwiarza
Tego typu umowa nie jest uregulowana ustawowo w polskim systemie prawnym. Zasada swobody umów i bogate orzecznictwo Sądu Najwyższego pozwalają na zawieranie tego typu umów, ale trzeba wyraźnie powiedzieć, że są to umowy skomplikowane i bardzo często niebezpieczne dla właściciela nieruchomości. Najczęściej zabezpieczają one zaciągane przez nas pożyczki i polegają na przeniesieniu do czasu spłaty pożyczki własności nieruchomości na osobę, która tej pożyczki udzieliła. Kłopot w tym, że taka osoba w każdej chwili może sprzedać naszą nieruchomość, gdyż jest jej bezwarunkowym właścicielem. Ponadto, jeżeli nie spłacimy pożyczki w terminie, możemy nigdy nie odzyskać mieszkania lub domu, który jest majątkiem naszego życia.
W wypadku niekorzystnie dla nas skonstruowanych pożyczek taki skutek jest wielce prawdopodobny. Często, będąc w trudnej sytuacji finansowej i życiowej, nie myślimy o takich skutkach, które mogą okazać się dramatyczne. Możemy zostać bez dachu nad głową. Myśląc o takiej pożyczce, pytaj bardzo dokładnie o wszystko notariusza, upewnij się, że naprawdę rozumiesz, jakie są skutki takiej umowy. Jeżeli da się inaczej rozwiązać twoje problemy, unikaj podpisywania takich umów.
Pamiętaj!
Pytaj notariusza o wszystko, czego nie rozumiesz i nie zatajaj przed notariuszem żadnych okoliczności związanych z zawarciem umowy. Jeżeli bierzesz pożyczkę, powiedz w jakiej rzeczywiście kwocie ją otrzymałeś. Jeżeli ustaliłeś cenę sprzedaży, to powiedz, jaka jej część naprawdę została już zapłacona na twoją rzecz, a ile jeszcze kupujący musi ci dopłacić. Jeżeli wprowadzasz w błąd notariusza albo nie mówisz mu o wszystkich okolicznościach, to uniemożliwiasz notariuszowi właściwą dbałość o bezpieczeństwo twoje i twojego majątku.
Partner strategiczny: PZU
